DE VROUW DIE ZICH VERSLIKTE IN HAAR ONDERGOED (en andere onwaarschijnlijkheden)

Ik zie…

… een huis met een gat in de vloer en een waslijn.
Wie woont er in dat gat?

Ik zie een trap met een deur.
Wat zit daarachter?

Ik zie een propje plakband met een touwtje aan.
Wat is dit?

Een wolk?
Een verfrommelde vlag?
Een verloren poedel?

Een verzameling van gevonden voorwerpen ontmoet een verzameling van absurde verhalen.

Greet Jacobs en Salomé Mooij zochten allerlei vergeten spullen bij elkaar en bouwden er landschappen mee. Deze werden getoond aan kinderen over heel Vlaanderen en zij probeerden de wereldjes te benoemen en er verhalen bij te verzinnen. De opgenomen stemmen versmolten tot een compositie die niemand onberoerd laat.

Begeleid door het koor van kinderstemmen gaan we op ontdekking langs miniatuurwereldjes en ruimtes waarin niets is wat het lijkt.
Het is een reis doorheen het hoofd van kinderen, doorheen hun verhalen en twijfels.

Een poëtische en beeldende voorstelling die zichzelf als een compositie ziet.
Een compositie over durven kijken en verbeelden zonder juist of fout.

Het is een poëtisch speelse partituur die steeds verrast en menigmaal ontroert. DE MAAN zorgt met dit theater met dingen voor een heerlijke reis in het hoofd van de kinderen, van elke toeschouwer. Zo’n eigen uurtje is in deze tijden meer dan welkom!  (Tuur Devens – Theaterkrant)

Verbeelding beroert de binnenwereld. En wat er binnenin gebeurt, krijgt in de voorstelling een stem. (Lotte Ogiers - pzazz)