De Berg

De Berg
een doodgewoon troostritueel
In de kamer hangt een stilte die bijna tastbaar is.
Op een foto twee lachende mensen.
Eén is nog hier, de ander aan de overkant.
Alles ademt herinnering.

In een wereld die steeds sneller draait, vergeten we vaak dat afscheid nemen tijd vergt.
Maar wat als we de tijd kunnen rekken?
Wat als we nog even samen kunnen zijn met wie we moeten loslaten?

Tussen degene die blijft en degene die weggaat, ontstaat een bijzondere dialoog, over de dood heen.
Een dialoog als een dans: speels en teder, vol gelach en weemoed.
Een slepende tango, een vederlichte wals, een traag ballet, een woedende pogo, een nostalgische disco …